دیدار با دکتر احمد نادعلیان در جزیره هرمز

دکتر
احمد نادعلیان چهره ای آشنا در حیطه هنرهای جدید، بویژه هنرهای محیطی است. سابقه
پر بار و درخشان او باعث شده است که طی سال های اخیر پیوسته نام او در کنار معدود
هنرمندان شاخص هنرهای محیطی مورد توجه فستیوال ها و محافل هنری جهان باشد.

دکتر
نادعلیان دارای سوابقی در زمینه طراحی و نقاشی است اما آنچه باعث شد نام او بر سر
زبان ها بیفتد و جامعه هنری با جدیت بیشتری فعالیت های هنری اش را دنبال کند
کارهای محیطی بود که در قالب حجاری نقش ماهی بر سنگ های مسیر رودخانه انجام داد. و
آن را هنر رودخانه نامید. (هنری که در گستره ی جهانی همچنان ادامه دارد)

اما
نقطه عطف سوابق هنری دکتر نادعلیان به آثار محیطی مربوط می شود که در جزیره هرمز
اجرا کرده است. (مهر های استوانه ای ، نقاشی چهره ها با خاک های رنگی جزیره ،
دوچرخه صلح و …) طی سال های اخیر خود نادعلیان متوجه تاثیر مثبت جزیره هرمز در
روند شکل گیری آثار محیطی اش شده است . بنابر این با جدیت بیشتری فعالیت هنری خود
را در این جزیره متمرکز کرده است. برگزاری چندین جشنواره هنر محیطی ، برپایی
هنرمند سرای خلیج فارس و موزه دائمی هنرهای محیطی گواه بر این ادعاست.

تعطیلات
ایام نوروز فرصتی شد برای سفر به جزیره هرمز. مطلع شدم که دکتر نادعلیان نیز در آن
ایام در هرمز حضور دارند. از طریق ایمیل و تلفن تماس گرفتم و ایشان را در جریان
برنامه سفر و سوابق هنری ام قرار دادم. استقبال ایشان باعث شد که به اتفاق تعدادی
از دوستان مصمم شویم در کنار بازدید از جزیره برنامه هایی نیز برای اجرای هنری
داشته باشیم.

ترجیح
دادم این اجرا های به گونه ای با گرافیک و تایپوگرافی مرتبط باشد پس از مشورت با
دکتر نادعلیان توافق کردیم که به کمک استنسیل و خاک های رنگی هرمز حروف و نقش مایه
هایی را به روی دیوارهای اطراف هنرمند سراچاپ کنیم.

ظهر
روز سوم فروردین به هرمز می رسیم و دکتر نادعلیان را در هنرمند سرا ملاقات می
کنیم. آقای نادعلیان در ایام نوروز به اتفاق خانواده اش در هنرمند سرا حضور دارد.
از این رو مقرر می شود که گروهی از ما در آنجا باشیم و باقی افراد در منزل حسن
دریا پیما ساکن شوند.

دکتر
نادعلیان اخیراً تعدادی از کودکان و افراد بومی هرمز را ترغیب کرده است تا دیوار
کوچه های حد فاصل هنرمند سرا تا خانه کنیز را نقاشی کنند. به اتفاق ایشان این
نقاشی ها  را می بینیم تا بیشتر با محیط
آشنا شویم. بعضی نقاشی ها حکایت های با مزه ای دارند. راحتی در بیان موضوع و ترسیم،
این نقاشی ها را به آثاری بی پیرایه و صمیمی تبدیل کرده است.

زمان
بعد از ظهر و عصر به بازدید از طبیعت جزیره سپری می شود و شب فرصتی است تا استنسیل
ها را طراحی کنیم. البته قبل از شروع به کار چند نمونه تایپوگرافی استنسیل
میبینیم.

صبح
به کمک آقای نادعلیان از خاک های رنگی جزیره رنگ تهیه می کنیم.

هر
یک از اعضای گروه به طور مستقل حروف و نقش مایه هایی را طراحی کرده اند.

پیش از همه کلمه هرمز را روی دیوار چاپ کردیم.

این روش تایپوگرافی گروهی را
پیش از این در مراسم گرامی داشت روز جهانی گرافیک به کمک دانشجویان اجرا کرده بودم .
از آنجا که در این روش بر خلاف قوانین مرسوم حروف از قواعد یکسانی در طراحی پیروی
نمی کنند. نوعی بیان خاص پدیدار می شود
که فکر میکنم به بیان بی پیرایه  و
راحت نقاشی های افراد بومی جزیره نزدیک است.

در این  اجرای گروهی اعضا، تنها مجری تفکرات من نیستند بلکه هر یک در تایپی که طراحی کرده اند حضور شخصی
و مستقل دارند.

هنر و دریا کلمات دیگری بود که
فکر کردیم با محیط جزیره عجین شده است. بنابر این آنها را هم چاپ کردیم.

سعی
می کنیم آثار ما نقاشی های موجود را تحت تاثیر قرار ندهد.

در بعضی موارد استنسیل های ما
با نقاشی های موجود همنشینی جالبی دارد.

در
برخی جاها نیازی نمی بینیم تایپوگرافی اضافه کنیم. فقط به رنگ آمیزی  وبرجسته سازی نقاشی افراد بومی می پردازیم.

ای
کاش فرصت بیشتری داشتیم تا کارهایمان را تکمیل کنیم.

البته
استنسیل ها را در اختیار آقای نادعلیان قرار می دهیم تا افراد بومی باز هم آن طرح
ها را روی دیوار ها چاپ کنند.

عصر
همان روز هرمز را ترک می کنیم. دکتر نادعلیان و خانواده اش انسانهای دوست داشتنی
بودند. امیدواریم باری دیگر خاطرات این سفر برایمان تکرار شود.