خلق آثار محیطی با زباله (۱)

در جلسات ایده پردازی برخی دانشجویان ایده هایی را ارائه می کردند که مشابه آنها را پیش از آن دیده بودم. یکی از آن گونه ایده ها اجرای اثر محیطی بوسیله زباله بود که با وجود تکراری بودن دست به اجرای آنها زدیم.
برای این کار چند دلیل داشتم:
نخست اینکه معتقدم در اجرای یک اثر محیطی شرایط محیط است که ما را ترغیب به اجرا می کند و مشابه داشتن ایده دلیل قانع کننده ای نیست برای انصراف.
دوم اینکه ما فکر می کنیم هنگام اجرا ، شرایط منحصر به فرد محیط به هر حال مسیر اجرا را به سوی خاص بودن سوق می دهد.
و در نهایت اینکه هدف ما در حال حاضر کسب نام و شهرت در زمینه هنر مفهومی نیست. ما قصد داریم با اجرای این مفاهیم مخاطب هایمان را در دانشگاه تحت تاثیر قرار دهیم، همین!

این قوطی ها با آن رنگ و لعاب زیبایشان چند روز قبل در ویترین بوفه دانشگاه چشم نوازی می کرده اند اما امروز به زباله هایی تبدیل شده اند که باعث زشتی و آلودگی است.

اولین مرحله جمع آوری این قوطی ها از محوطه دانشگاه است.

به آن گرافیتی با مزه هم توجه کنید 😉

اعضای گروه هر روز تعدادی قوطی نوشیدنی جمع آوری می کنند.

ظاهرا قوطی ها دیگر باعث زشتی و آلودگی نیستند!

استفاده از زباله در خلق آثار محیطی تفاوت اساسی با آن نوع هنر بازیافت دارد که می کوشد. از مواد دور ریختنی آثار هنری زیبا و تزئینی بسازد.
 استفاده از تعداد و حجم زیاد زباله در اینگونه آثارمحیطی باعث می شود که اثر در پس ظاهر زیبایش دربردارنده نوعی  هشدار نیز باشد.

از راست: عاطفه رضاییان ، سپهر نوری ، سمانه پرند آور