خلق آثار محیطی با زباله (۲)

در جلسات ایده پردازی برخی دانشجویان ایده هایی را ارائه می کردند که مشابه
آنها را پیش از آن دیده بودم. یکی از آن گونه ایده ها اجرای اثر محیطی
بوسیله زباله بود که با وجود تکراری بودن دست به اجرای آنها زدیم.
برای این کار چند دلیل داشتم:
نخست
اینکه معتقدم در اجرای یک اثر محیطی شرایط محیط است که ما را ترغیب به
اجرا می کند و مشابه داشتن ایده دلیل قانع کننده ای نیست برای انصراف.
دوم اینکه ما فکر می کنیم هنگام اجرا ، شرایط منحصر به فرد محیط به هر حال مسیر اجرا را به سوی خاص بودن سوق می دهد.
و
در نهایت اینکه هدف ما در حال حاضر کسب نام و شهرت در زمینه هنر مفهومی
نیست. ما قصد داریم با اجرای این مفاهیم مخاطب هایمان را در دانشگاه تحت
تاثیر قرار دهیم، همین!

اینجا هوا خیلی گرم است و آب سرد کن ها آب خنک دارند و دانشگاه هم لطف دارد و به مقدار فراوان لیوان یک بار مصرف در اختیار دانشجویان قرار می دهد.

اعضای این گروه بیشتر از هزار لیوان مصرف شده را به خوابگاه می برند تا آنها را رنگ آمیزی کنند.

حالا یک بار دیگر لیوان ها (با ظاهر تغییر یافته) به دانشگاه برمی گردد. 

“حالا این یعنی چی؟”
کلافه شدیم از دست این سئوال!
تصمیم گرفتیم توضیحی در کنار آثار نصب کنیم و خودمان را راحت کنیم.

از راست: صالح انصاریان ، شیما باقی ، شیما مهدی پور ، کبری عبدالله پور و حمیده ساعیان