نیمکت رنگین کمان عنوان اثر محیطی است که با دیگر آثار محیطی ما متفاوت است. تا پیش از این سعی من بر این بود تا پایبند به تعاریف محدود و مشخص در هنرهای جدید نباشم و بر اساس کانسپت و ایده ای که در ذهن دارم به روش دلخواه اثر هنری را اجرا کنم. بنابر این بسیار ی از آثار من و دانشجویانم به طور مشخص در گروه بندی خاصی قرار نمی گرفت. اگرچه این از نظر خودم یک حسن محسوب می شود اما در مواردی ما را با مشکل مواجه می کند. سال قبل که لازم شد آثارمان را در چند نشست ، نمایشگاه و جشنواره هنرهای محیطی ارائه کنیم با این مشکل مواجه بودیم که آثار به طور مطلق اثر محیطی نبود و اغلب ترکیبی بود ازمحیط ، تایپوگرافی ، هنر بازیافت ، گرافیتی و کارگروهی!
تجربه های جدید من و دانشجویانم اما کمی تحت تاثیر تعاریف مرسوم از هنرهای محیطی است و البته با توجه به این که در بند تکرار و مشابه سازی آثار دیگران گرفتار نشویم.
با تشکر از دانشجویانی که در اجرای این اثر مشارکت داشتند:
محمد فزونی ، آسیه رحمانی ، کلثوم برازنده، عاطفه دلاور، مریم اشکوه، فرزانه آتشفشان، مژده مهرنوشان، افسانه قائدی و ستاره شاکری
کارهاتون رو دوست دارم مثل همیشه.
باسلام / مثل همیشه زیبا جا لب بود.
اینم جالبه
اما فکر میکنم بهتره یه کارایی انجام بگیره که لااقل چند روزی ماندگاری داشته باشه و حفظ بشه…یه باد بیاد هر چی هنره بر باد رفته که…
خیلی حوبه…….جالبه….آفرین
خیلی قشنگه
به لحاظ فرم هنری کاری زیبا و موثر است اما احساس می کنم منطق بصری خاصی در این اثر دیده نمی شود. مرادم از منطق بصری، ضرورت ایجاد این اثر است.
ضرورت ایجاد این آثار حداقل این است که علاقه مندان ببینند و لذت ببرند. شاید برخی از دیدن آثار تصویری که توسط رنگ به روی بوم ایجاد می شود خسته شده باشند و این نوع از خلق تصویر را بیشتر دوست داشته باشند.
دست همگی درد نکنه
یک اثر هنری عالی مثل همیشه:)
سلام
مثل همیشه عالی
یه پیشنهاد (( اگه موضوعات چیده شده را رنگ می کردین هم فکر کنم کار متفاوتی میشد))
ممنون
خیلی زیباست استاد، خسته نباشید.
سلام
مثل همیشه ایده ها جالب و زیباست.
خسته نباشید.
سلام استاد مثل همیشه کاراتون عالی بود
فوق العاده است استاد…
بسیار خوش فکر و خوش ذوق
بسیار زیبا موفق باشین هنرمندان
پرسپکتیو ها و خط روایی عکس ها هم البته سهمی از این کار هنری داشته است و جنس ویژه ی زیبایی آن، که قابل توجه است.زیبایی ای که مولود معرفت است و نیز در پس این روبرو معرفتی که می خواهد این گونه زیبا شود. افتادن از بالا به پایین.و گر چه در اخر به آغوش امن هنر خزیدن است اما نمی توان از تجربه ی لحظه لحظه حس سقوط در این بالا نشینی های عکس انصراف داد حتا در پایان.حالا من اینجا به زعم خود، از زاویه ی دوربین تو به زوایای منطقی اثر و تصویر تو می رسم.به آن اپیدمی هنر امروز،تلواسه ی جناح اکثریت که ” زیبا اما ناپایدار”.گزاره ای که منطق زایش هنری یا زایش منطق هنری این قبیله ی رها این دیاسپورای پست مدرن است.البته در مواردی زاویه گیری هم هست که بماند برای بعد…
در اثر شما نیمکت کاربری اصلی خودش رو از دست داده و تبدیل به یه شی تزئینی شده! واقعا کی دلش می آد رو این بشینه؟!!
لذت میبرم از اینکه همه رو درگیر هنر محیطی کردین.
از کارای زیبای بچه ها هم لذت بردم.
مثل همیشه……
خیلی خوشم اومدانگار همگی منتظرند تا نیمکت انتخاب کند که کدامین آنها با نسیمی تنهایی اش را خواهند شکست…
چه خوشگله!ایول!
خیلی زیبا بود. واقعا لذت بردم
خسته نباشید
khili khoshkel shode bood ostad man k az didanesh lezat bordam
حس زیبایی داره…
kash ma ham onja bodim mitonestim dar kenare in kare ziba ax begirim… 🙁